Be the change!

"If you want to see change, BE the change". Dit schreef ik enkele jaren geleden op Facebook. Wellicht was dit in het begin van mijn -en nu ga ik de wereld veranderen- periode. Die is niet zomaar begonnen hoor, die komt vanuit mijn kindertijd.

Mijn zus en ik hingen vroeger foto's op in onze kamer uit de boekjes van Artsen Zonder Grenzen en we speelde vaak dat we superspionnen waren die de wereld van honger en oorlog redden. Toen ik rond mijn dertiende songteksten begon te schrijven gingen die dan ook daarover. Ooit schreef ik een lied in drie talen, voor het Eurovisiesongfestival. Dat was mijn droom: de wereld beetje bij beetje verbeteren. Vaak werd mij gezegd dat ik mijn hoofd uit de wolken moest halen, ik ging dit toch nooit bereiken. Ik geloofde hen niet, ik was namelijk zeer gemotiveerd om verandering te maken. Als volwassene weet ik dat ze deels gelijk hadden. Ik zag het als kind veel te groots. Wat ik niet begreep toen, was dat verandering ook kleinschalig kan. En daar ging ik mee aan de slag.

Door omstandigheden heb ik al vaker beroep moeten doen op bepaalde instanties die voornamelijk met vrijwilligers werken. Eén daarvan waren de moedergroepen en dit werd dan ook mijn eerste kans om zelf iets te doen. Door middel van een koffietje en samenzijn met andere moeders die ook met de handen in het haar zitten, kreeg ik veel advies maar vooral: een luisterend oor. In een eerdere blog schreef ik al dat ik me minder alleen voelde door verschillende verhalen te horen. Ik kreeg de kans om zelf een moedergroep te gaan leiden en dat gaf me het gevoel dat ik toch voor sommige mensen een verschil kon maken. Al was het maar gewoon even luisteren en een kop koffie aanbieden. Ik volgde workshops over hoe ik dat nog beter kon doen, en mijn vuur werd aangewakkerd.

Dit was het begin van een heleboel vrijwilligerswerk dat volgde. Toen ik verhuisde werkte ik achter de schermen en kwam zo weer voor de schermen terecht. Iedere 'job' gaf mij een enorme voldoening: ik kon eindelijk iets doen. Het was rond mijn laatste keer in de moedergroep dat ik begreep dat verandering niet de hele wereld moest zijn. Dat werd me duidelijk toen ik mijn afscheidskaartje las.

Verandering kan in kleine dingen zitten. Het is een soort kettingreactie. Volg even mee:

Toen ik zwaar in een depressie zat, liep ik vaker met foute gedachten rond. Ik vond me niet waardig iemands lucht in te ademen, niemand vond me leuk, ik kon of was niets en iedereen keek me altijd boos aan. (Dit was natuurlijk enkel waarheid in mijn eigen gedachten). Maar als ik langs straat liep en iemand zei goeiedag, kon dat de rest van mijn dag beïnvloeden. Ik voelde mij opfleuren, en dat was al één slechte gedachte minder. Als ik op dat moment met donkere ideeën zat, was dat hetgeen mijn pad van die dag veranderde. Nadat ik dit doorhad, ben ik dit ook gaan doen. Bij iedere persoon die teruglachte, of gedag zei, groeide ik een beetje. Zien lachen, doet lachen natuurlijk. Maar als je hierbij stilstaat kan je begrijpen dat een klein gebaar een wereld van verschil kan maken voor iemand. Best case scenario heb je iemand van het einde van zen levenspad gered.

Verandering kan enkel gebeuren als je zelf iets doet. Vind je het vreselijk dat er armoede is? Doneer je kledij, dekens, lakens, of meer aan een goed doel. Maak eens soep voor die eenzame buur. Vind je het zielig dat iemand alleen is? Stel eens voor om te wandelen samen. Er zijn zoveel kleine dingen die je kan doen. En heb je meer tijd over? Meld je aan bij een hulporganisatie. Al was het maar 1 dag in de week of maand, ze zijn al blij met een beetje hulp en er is zoveel hulp te kort. Vind iets waar je volledig achter staat. Je verandert er niet de hele wereld mee, maar misschien maak je wel een wereld van verschil voor die ene die het hard nodig heeft.

If you want to see change, BE the change