Dankbaarheid

Op 10 mei werd ik 34. Niet zo'n grote mijlpaal, maar ieder jaar die ik kan vieren is een jaar gekregen. Deze keer deed ik hetzelfde wat ik met mijn kinderen ook doe op hun verjaardag...even terugblikken op het leven tot nu toe. Ik merkte dat ik mijn levensweg niet alleen heb bewandeld. Veel mensen hebben mij hier naartoe geholpen. En daar ben ik dankbaar voor.

Dankbaarheid is een moeilijk woord, of eerder een moeilijke emotie voor velen. Nochtans is het een logisch gevolg van iets dat je krijgt. Maar dat iets krijgen is vaak waar de misverstanden beginnen. Het krijgen waar ik het over heb is niets materialistisch. Het gaat om het krijgen van leven, kansen, respect, hulp...kortom alles wat je krijgt zonder dat je erom vraagt. Iedere dag dat je leeft is een nieuwe kans gekregen. Iedere vriend die je belt om te vragen hoe het met je gaat, is een teken van respect voor wie je bent. Iedere keer als iemand je helpt, ook in de kleine dingen, is hulp zomaar gekregen.

Als ik terugkijk op mijn eigen leven zijn er heel wat mensen die ervoor zorgden dat ik nu aan mijn laptop zit te bloggen. En wat ben ik daar zo dankbaar voor. Een tiental jaar geleden zei ik vaak dankjewel, maar wist niet helemaal wat dat echt betekende. Nu ik de laatste jaren zoveel 'kreeg' begrijp ik nu wel meer dan ooit wat dankbaarheid is. Ook begrijp ik hoe belangrijk het is voor de andere persoon om te horen wat die voor jou betekent. Daarom besloot ik om brieven te schrijven naar die mensen die mijn leven iedere dag opnieuw verrijken.

Een brief schrijven kan helend werken omdat je al je gevoelens kan opschrijven zonder afgeleid te worden. Het is een monoloog zonder inbreng van andere gedachten behalve die van jezelf, waardoor je dicht bij je eigen gevoel en gedachten blijft. Dat maakt het mogelijk om alles oprecht te zeggen. Als het om dingen gaat die nauw aan ons hart liggen of waar we onszelf moeten bloot leggen, neigen we om emotioneel te worden. Dat kan ons dan ook tegenhouden om echt alles te zeggen wat we willen. Ons hart en ziel bloot leggen is immers niet gemakkelijk, maar soms echt wel nodig.

Bij de meeste brieven ging het schrijven vanzelf en viel er soms bij mij een traan. Niet uit verdriet maar uit het besef van wat die persoon in mijn leven betekent heeft en nog steeds doet. Eens ik alles zo op papier zette, kwamen er ineens zoveel goede herinneringen boven waar ik even het bestaan even van was vergeten. Maar toch ging het bij die brieven gemakkelijk. Dankbaarheid is niet persé alleen dankjewel zeggen. Het is ook benoemen wat iemand voor je betekent en wat jij voor die persoon kan betekenen. Daarnaast is het ook niet voldoende om enkel te schrijven, maar erna ook te doen. Je dankbaarheid tonen door eens te bellen, te bezoeken en zelf je hulp aanbieden.

Maar het ging niet allemaal even vlot. Bij een van mijn brieven had ik veel tijd nodig. Sommige dingen moesten jaren geleden eigenlijk al gezegd zijn. Dankbaarheid tonen kan je enkel als je volledig eerlijk bent, en de hele waarheid zegt. Ook als het risico er is om een pijnlijk antwoord te krijgen, maar waarheid duurt het langste. Door schoon schip te maken, toon je hoe groot je dankbaarheid is en dat je niet enkel dankbaar bent, maar hen ook het nodige respect geeft.

Uiteindelijk is de brief geschreven en werd hij deze week verstuurd net zoals de andere brieven die hopelijk een warm gevoel bij de ontvanger zullen teweegbrengen. Want daar gaat het om voor mij. Na alles wat al die mensen in mijn leven hebben veroorzaakt, is dat het minste wat ik kan doen. Het leven is immer nemen en geven, en ik focus me nu vooral op dat laatste. Want gekregen...dat heb ik al genoeg.

The least I can do, is say thank you!