Dat is tijd...voor mij.

"Het zijn vreemde tijden". Deze zin wordt heel vaak gezegd het laatste jaar. Het zijn ook vreemde tijden. Niets is nog wat het in 2019 was, alles heeft toch een zekere verandering doorgemaakt. Ook met mijn gezin heb ik vanalles moeten aanpassen maar plan B ligt altijd klaar: lesplan is opgesteld, boeken liggen altijd klaar, dagschema is gemaakt,.... Waar we helaas niet op zijn voorbereid is de onvoorspelbaarheid van gezondheid. Bij de kleinste verkoudheid is er onbewust toch steeds die angst van "wat als?". Dan komt opeens de bezorgdheid boven. Op zo'n moment zie ik de ergste rampscenario's en verlies ik binnenin mijn kalmte. Uiterlijk houd ik mijn gezicht in de plooi om geen paniek bij mijn kinderen te zaaien. Maar op zo'n momenten denk ik vaak aan de zin: 'Wat is tijd dan?'

Mijn vorige blog bleef deze week door mijn hoofd spoken. Opeens begreep wat tijd voor mijzelf betekent. Ik dacht aan mijn vader, tante, oma die er niet meer zijn. De gedachte dat ik een kind zou verliezen of nog een familielid, deed mij meer begrijpen wat tijd is.

Wat is tijd? Tijd is wat je gegeven wordt om te genieten van de kleine momenten. Tijd is wat je de kans geeft om je geliefde vast te houden voor het te laat is. Tijd is wat je gegeven wordt om "VICTORIE!" te roepen nadat je iets bereikt hebt. Tijd is die ene seconde langer om je kind of je vader of gelijk wie te zien lachen. Tijd is wat je mist als het je wordt afgenomen. Tijd is waar je naar hunkert als er een timer wordt aangezet.

Tijd is waardevol. Mocht tijd geld zijn, zouden we er zuiniger mee omspringen. Iedere seconde die zou verloren gaan, zou een nulletje weg zijn op die mooie volle bankrekening met vele nullen vóór de komma. Zouden we dan meer stilstaan bij wat we deden? Zou ieder moment voller beleefd worden?

Als we een afschrift nemen van onze dagen en jaren, denk je dan dat je te veel lege dagen hebt weggegeven? Of heb je juist rijke momenten beleefd, momenten waar iedere seconde vol liefde en waarheid zat?

Het klinkt cliché en is al zo vaak gezegd, vaak lachen we erom. Maar ik zeg het toch: Leef iedere seconde van de dag met heel je hart...niet je hoofd. Hou van die ene seconde en houdt hem vast. Het zijn vreemde tijden dat is waar, maar nu we hem toch beleven kunnen we dat beter ten volle en met al onze aandacht doen.