I did it!

Toen ik in 2018 deze website maakte wou ik vanalles van me afschrijven. Ik zocht een manier om al mijn gedachten te ordenen. Op dat moment zat ik midden in mijn nieuwe ontwikkeling. Al ben ik dat nog steeds als ik heel eerlijk ben. Ik was volop aan het genieten van het herstel van mijn fouten in het ouderschap. Ik had eindelijk door dat de vriendin zijn van mijn kinderen me nergens naartoe leidde. Eindelijk werd mijn jongste rustiger bij de NEE die ze ervoor bijna nooit hoorde omdat ik alleen maar wou dat ze me leuk vond. Het eindeloze geruzie en gehuil was intussen ingeruild voor knuffels en begrip...langs beide kanten. En mijn oudste kreeg eindelijk de rust die ze verdiende, tenslotte had zij al die tijd niet de hoeveelheid aandacht die haar toekwam gekregen.
Maar dus daar zat ik dan, trots met de nieuwe website! Zoals ik in een vorige blog schreef is er intussen heel veel gebeurd. Er zat zelf een hele lange pauze (5 jaar) tussen. En ik kan alleen maar zeggen dat ik een grote ontwikkeling heb gemaakt. Maar....

In mijn blogs en poëzie vertel ik mijn verhaal, laat ik mijn gedachten de vrije loop en reflecteer ik. Denk ik na over de dingen die ik hoor en me raken. Terwijl ik dat doe neem ik jullie, mijn lieve lezers, mee en hoop ik iedere week dat jullie er wat kunnen uithalen. Hoop, moed, begrip voor jou situatie, eender wat. Maar wat ik vooral wil meegeven is dat het niet altijd perfect is. Dat het leven niet perfect is. Mama zijn, vriendin zijn, noem maar op...niets is perfect. En hoewel ik in mijn blogs mijn ontwikkeling prijsgeef en de positieve kant beschrijf is het niet altijd rozengeur en maneschijn.

Vaak zit ik met mijn handen in het haar en vraag ik me af hoe ik dit of dat weer moet klaarspelen. Dagelijks komen er situaties op me af waarvan ik niet echt weet hoe ik ze moet aanpakken. En het gebeurt ook geregeld dat ik die dan helemaal verkeerd aanpak. Maar het belangrijkste is dat ik probeer en leer omgaan met de momenten waarop het fout loopt. En op diezelfde momenten maak ik mezelf verwijten: 'Ik ben een slechte moeder", "wat doe ik hier?", "waarom lukt dit niet?". Als die gedachten door me heen gaan dan zie ik enkel tekortkomingen en falen.

Die 'tekortkomingen' en 'faalmomenten' zijn wel nodig om te ontwikkelen. In mijn therapie enkele jaren geleden heb ik geleerd om mij te concentreren op die ene dag waar het wel goed loopt. En over die dag schrijf ik hier. Want als ik eerlijk ben, is het fijn om daarover te schrijven. En misschien, lieve lezer kan ook jij een lijstje vastleggen van de dingen die wél goed gaan. Een soort 'to do- lijst' maar dan voor de dingen die je wel gedaan hebt, of die goed gelukt zijn. Noem hem je 'I DID IT' lijst desnoods. Het zet alles wat in perspectief. Het toont je dat de gedachte dat je alles fout doet, niet juist is. Het toont je dat je al een hele weg hebt afgelegd. En dat je in de juiste richting gaat.

Mijn blog is een soort I DID IT -lijst die ik met jullie wil delen. Maar lees hem zeker niet als de perfectie. Lees de lijst niet alsof er geen slechte dagen zijn, want die zijn er. Er zijn vele dagen waarop ik vloek, huil, losgeslagen rondloop, de moed laat zakken... Maar dan kijk ik naar mijn lijstje van prestaties en krijg ik nieuwe moed.

Iedere dag is een nieuw begin! Iedere dag heb je opnieuw de kans om deze dag de beste dag van je leven te maken, om nieuwe kansen die onderzoeken, om nieuwe kennis op te doen. Iedere dag kan je jezelf opnieuw uitvinden! 

You did the best you could, with the knowledge you had at the moment

-Emely Maroutian-