Ik beken!!!

Ik heb graag controle, maar tegelijk ben ik ook impulsief. Voor mij zorgt die combinatie voor enorm veel chaos in mijn hoofd. Routine is voor mij een manier om orde in die chaos te brengen. Er zijn vele dingen die ik in een bepaalde volgorde doe en die zelf op een planning staan. Vroeger hing die planning op, tegenwoordig niet meer. Door de onvoorziene quarantaines en extra vrije schooldagen loopt die routine nu wat in het honderd. Dit heeft als resultaat dat de chaos terug in mijn hoofd zit.

In die periodes van chaos verlies ik ook controle over mijn kracht. De kracht om 'neen' te zeggen tegen oude verslavingen. Met spijt merkte ik hoe ik de laatste weken terugviel op oude patronen en verlangens. Verlangens die enkel een symptoom zijn van een onderliggend probleem. De blik in mijn dochters ogen toen ze me met een sigaret in de handen zag was een 'wake-up call'. De teleurstelling in haar ogen was genoeg om die oude patronen terug overboord te gooien en me te herpakken. Er is nog niets verloren!

Bij de erkenning dat er wat fout gelopen is komt ook schuldgevoel. Naar de persoon die in mij investeerde om naar een rookvrij leven te gaan. Naar mijn kinderen die ik beloofde het nooit meer te doen. Naar de mensen die me steunden in het proces er naartoe. En naar mezelf. Er komt een soort schaamte naar boven. Ik die zo trots was op het karakter dat ik kweekte toen ik vier jaar geleden stopte. Ik die de pluimen op mijn hoed stak bij de felicitaties. Ik die nu faal(de).

Bij het schuldgevoel komt tegelijk ook het besef waarom ik alweer met die vervloekte rookstok in mijn handen zit. Waarom ben ik ineens te zwak om mij te verzetten? Waarom gooi ik al die principes ineens weer overboord? Waarom? En dan ga ik denken en merk dat er heel veel veranderingen in mijn geliefde routine zijn. Veranderingen in dagelijkse zaken waar ik even geen vat op heb, en zaken waar ik wel vat op heb. En dus besloot ik om dat aan te pakken. Het is eenmaal simpel om te erkennen wat fout is, en dan gewoon verder doen. Maar dan blijf je in dezelfde cirkel hangen.

Ik ging meteen aan de slag en maakte mijn planning op, deze keer om op te hangen. Iets visueel maken biedt namelijk een paar voordelen. Als eerste kan je het altijd raadplegen in mindere momenten. Verder biedt het je een houvast en een motivatie, want iedere keer als je ernaar kijkt weet je dat je aan een oplossing werkt. Het geeft je ook een overzicht van de basisdingen die je dagelijks doet. We denken soms te snel dat we de hele dag niets gedaan hebben. Bij de opsomming van die dagelijkse bezigheden, merk je dat je best wel heel wat doet op een dag. (Hieronder heb ik een voorbeeld van een planning bijgevoegd als documentje, gewoon even op klikken)

Ik beken! Ik heb gefaald! Ik heb mij laten gaan. Maar wat belangrijk is, is wat ik er nu mee doe! Ik blijf niet bij de pakken zitten, ik HERpak mij en begin opnieuw. Ik ben een mens, geen robot. Dat onthoud ik uit deze voorbije weken. En het is belangrijk dat ook jij, lieve lezer, weet dat een terugslag geen blijvende situatie is. Vallen is niet erg, blijven liggen wel. Dus doe net zoals ik: val, sta recht, schud het van je af en loop verder met opgeheven hoofd. We hebben allemaal slechte dagen of periodes en dat is helemaal niet erg. Bij iedere tegenslag denk je: wat kan ik hiervan leren? Schrijf de les op en leer eruit en handel ernaar. Lukt het je niet alleen? Roep dan hulp in van een vriendin, een vriend, familie of zelf professionele hulp. 

Hulp vragen is zeker geen schande, integendeel, het toont dat je de situatie wil aanpakken en dat...is STERKTE!!!