Lotgenoten

Toen ik zo'n zeven jaar geleden alleen kwam te staan met mijn kinderen was ik hulpeloos. Ik was ook nog nooit alleen gaan wonen. Er was steeds iemand bij wie ik inwoonde. Nu had ik ook nog eens twee kleuters en de opvoeding van mijn kinderen liep dus wat uit de hand. Mijn jongste huilde, tierde, sloeg, at bijna niet en luisteren was ook niet een van haar kwaliteiten. Ik was iedere dag al moe van voor hij nog maar begon. Nergens kon ik met haar heen zonder dat ze een scène maakte.

Via via kwam ik bij een moedergroep terecht. Op een van die ontmoetingen kwam een mama in tranen binnen. Ze vertelde dat het weer een rotochtend was en liet een geluidsfragment van haar zoon horen. Haar verhaal en het fragment gingen precies over mijn dochter. Dus ik vertelde haar mijn verhaal. Beiden voelde we ons begrepen en hoewel het niets aan de situatie veranderde voelde we ons toch minder alleen.

Die 'les' heeft mij enorm veel geholpen. Wetende dat ik in veel situaties niet alleen ben. Neem nu mensen die een moeilijk verleden hebben gehad. Velen denken dat zij de enigen zijn die die situatie gekend hebben of dat niemand hen zal begrijpen. Helaas zijn er mensen die zich net zoals jou voelen. Het positieve daaraan is dat je op zoek kan gaan naar iemand die soortgelijke ervaringen heeft. Met lotgenoten praten kan vaak helend zijn. Voor jezelf kan erover praten met iemand die je begrijpt een verwerkingsproces zijn en tegelijk kunnen jullie ook manieren vinden om er mee om te gaan. Zie het als het delen van een goed recept of het delen van een goed middeltje om vlekken te verwijderen.

Hoe leuk is het niet als je met een vriendin kan lachen over de gekkigheden die je meemaakt of over die vreemde gewoontes van je partner of kind? Hoe zalig is het niet om je vreugde met iemand te delen als je een promotie of prijs krijgt? Bij zo'n gebeurtenissen zouden we het van de daken schreeuwen omdat het oplucht om dit te delen. En dan het liefst met gelijkgestemden.

Slechte gebeurtenissen bergen we liefst ver op. Dit zorgt niet alleen voor psychische klachten maar op lange termijn ook lichamelijke. En dat vermijden we best te allen tijde. Behandel je eigen problemen wat vaker zoals je een vriend of familielid aanbeveelt. Als iemand waar je van houdt treurig is, neem je hem vaak bij de hand en vertel je hun dat je er altijd voor hen zal zijn. En we geven vaak ook voorbeelden uit onze eigen ervaringen om zo duidelijk te maken dat we echt wel begrijpen waar het over gaat, als een lotgenoot. Volg je eigen raad wat vaker op en praat. Je bent niet alleen, er zijn mensen die net zoals jou die iets soortgelijks meegemaakt hebben en dus ook begrijpen wat je voelt.

Je kan ook altijd terecht bij een CAW. Zij kunnen jou doorverwijzen, maar via internet en Facebook zijn ook gesloten groepen te vinden.

Praten helpt!

Alone we are strong, together we are stronger!